මහා සාගරය තරම් ඔබට පිදු මගේ පෙම...
නැවත නොඅඩුව මටද ලබෙන විට....
ඔබේ නෙත දෙස බලා මගෙ සිත,
සිනාසෙනවා අහින්සක ලෙස.......
සෙමින් බර අඩි තබා යනවිට,
ඔබ හා මා ගිය මන් මාවත් වල......
සිහිල් පවන් රැල් දවටී මා ලග....
මතක් කරවයි ඔබේ මතකය
සිහින් හසරැල් නගී එවිටම,
නෙතට කදුලක් උණයි සතුටට
හිතට පවසයි රහසේම මට....
කියමි.....පෙම්වත අදහනු මැන,
පණය ඔබ මට..... මගේ පණමය....
0 comments:
Post a Comment